Për vite me rradhë në mbarë botën vazhdon debati, se cili ujë është më i mirë, uji i blerë i shisheve apo uji nga rubineti.
Pavarësisht popullaritetit gjithnjë në rritje të ujit në shishe, plastika nga këto shishe është mizore për ambientin.
Për të cituar Zyrën për Qëndrueshmëri në Universitet të Harvardit, “I gjithë cikli jetësor i ujit në shishe përdor lëndë djegëse fosile, kontribuon në ngrohjen globale dhe shkakton ndotje”.
Megjithëse shishet e ujit janë të riciklueshme, amerikanët hedhin rreth 80% të shisheve që përdorin – dhe, sipas disa vlerësimeve, amerikanët përdorin 1,500 shishe plastike me ujë çdo sekond.
Shishet plastike kontribuojnë jashtëzakonisht shumë në krizat globale mjedisore, pjesërisht për shkak të faktit se ato shpërbëhen në mikoplastikë, prania e të cilave është kaq e përhapur, sa studiuesit kohët e fundit i zbuluan ato në placentën e foshnjave të palindura.
Uji ambalazhuar kërkon 2,000 herë më shumë energji për t’u prodhuar dhe transportuar sesa uji i rubinetit.
Proceset e nxjerrjes dhe prodhimit, të përdorura nga korporatat e ujit në shishe mund të kenë gjithashtu efekte negative mjedisore dhe ekonomike, dhe arrijnë në privatizimin dhe komodifikimin e një burimi të kufizuar dhe të paçmuar për të cilin të gjithë duhet të kenë të drejtë universale.
Kur uji i pastër dhe i sigurt nuk është i disponueshëm, pirja e ujit në shishe bëhet një domosdoshmëri.
Konsumatori mesatar, megjithatë, nuk blen ujë të ambalazhuar nga nevoja, por sepse është i përshtatshëm dhe shpesh tregtohet në mënyrë efektive si më i pastër ose më i shijshëm se rubineti – pavarësisht faktit se ai nuk vjen domosdoshmërisht nga burimet që konsumatorët mendojnë se po vjen në të vërtetë.
Uji i ambalazhuar është gjithashtu rreth 3,000% më i shtrenjtë për gallon sesa ai që është nga rubineti.
Kur bëhet fjalë për cilësitë shëndetësore të ujit në shishe kundrejt atij të rubinetit, dallimet janë kryesisht të papërfillshme.
Si uji i rubinetit ashtu edhe uji i ambalazhuar duhet të përmbushin kërkesat e cilësisë të vendosura nga Agjencia e Shteteve të Bashkuara për Mbrojtjen e Mjedisit dhe Administrata e Ushqimit dhe Barnave, përkatësisht.
Ndotja është gjithmonë e mundur në secilën prej tyre – dhe është një çështje urgjente që prek ujin e rubinetit në pjesë të ndryshme të SHBA-së – por sipas standardeve mbizotëruese, të dyja janë përgjithësisht të mira për t’u pirë.
