Астрономите открија далечна планета која би можела целосно да биде покриена со длабок воден океан, во наоди кои ја унапредуваат потрагата по услови за населување надвор од Земјата.
Набљудувањата, со вселенскиот телескоп Џејмс Веб (ЏВСТ) на НАСА, открија водена пареа и хемиски знаци на метан и јаглерод диоксид во атмосферата на егзопланетата, која е двапати од радиусот на Земјата и оддалечена околу 70 светлосни години. Според истражувачите од Универзитетот во Кембриџ, оваа хемиска мешавина е во согласност со воден свет каде што океанот ќе се простира на целата површина, и со атмосфера богата со водород, иако тие не предвидуваат благ морски пејзаж, пренесува Гардијан.
„Океанот може да биде над 100 степени Целзиусови“, вели професорот Нику Мадхусудан, кој ја водеше анализата. „При висок атмосферски притисок, толку жежок океан може да биде сè уште течен, но не е јасно дали би можело да има живот таму“, додаде тој.
Ова толкување е омилено во извештајот објавен во списанието Астромони & Астрофизикс Летерс, но е оспорено од канадски тим кој направил дополнителни набљудувања на истата егзопланета, која е позната како ТОИ-270 д. Тие ги открија истите атмосферски хемикалии, но тврдат дека планетата би била премногу жешка за течна вода и наместо тоа, ќе има карпеста површина на врвот со неверојатно густа атмосфера од водород и водена пареа.
Без разлика кој поглед ќе победи, овие најнови набљудувања ги прикажуваат прекрасните сознанија што Џејмс Веб ги дава за природата на планетите надвор од нашиот Сончев систем. Телескопот ја доловува ѕвездената светлина која е филтрирана низ атмосферите на планетите кои орбитираат за да даде детални расчленувања на присутните хемиски елементи. Од ова, астрономите можат да направат слика за условите на површината на планетата – и веројатноста за живот.
Доказите за океанот ТОИ-270 д се засноваат на отсуството на амонијак, за кој основната хемија предвидува дека треба да се појави природно во атмосфера богата со водород. Но, амонијакот е многу растворлив во вода и затоа би бил осиромашен во атмосферата доколку долу има океан. „Едно толкување е дека ова е таканаречен „хикенски“ свет – со воден океан под атмосфера богата со водород“, рече Мадусудан.
Условите би биле многу различни од оние на Земјата. ТОИ-270 д е плимно заклучен, што значи дека едната страна трајно е свртена кон својата ѕвезда, а другата е облеана во вечна темнина, создавајќи екстремен температурен контраст.
„Океанот би бил екстремно топол во текот на денот. Ноќите може потенцијално да бидат домаќини на услови за живеење“, рече Мадхусудан.
Професорот Бјорн Бенеке, од Универзитетот во Монтреал, извршил дополнителни набљудувања на планетата и ја доведува во прашање хипотезата за „хикенскиот свет“. „Температурата според нас е премногу топла за водата да биде течна“, рече тој, додавајќи дека се чини дека атмосферата содржи значителни количества водена пареа – премногу за постоењето на океан да биде веродостојно. На површината, температурите би можеле да достигнат 4000 степени Целзиусови, проценува Бенеке, а водата постои во суперкритична состојба, каде што разликата помеѓу течност и гас станува нејасна. „Тоа е речиси како густа, топла течност“, рече тој.
Двата тима открија јаглерод дисулфид, кој е поврзан со биолошките процеси на Земјата, но кој може да се произведе и од други извори. Сепак, немаше знаци на друга молекула со биосигнација, диметил сулфид (ДМС).
„Не можеме да го поврземе [јаглеродниот дисулфид] со биолошката активност“, рече Мадхусудан. „Во атмосфера богата со водород, релативно е лесно да се направи. Но, ако можеме да ја измериме уникатната молекула, ветува дека ќе можеме да мериме планети погодни за живот во иднина.
