Малиот Адам мајка му го напуштила по породувањето, нема никој друг освен татко му – соседите се здружија да им помогнат

Преслаткото момче Адам Петровиќ кој има 20 месеци мајка му го оставила уште во породилиште. Татко му Александар од почетокот на детето му даваше се што има, обидувајќи се покрај родителската љубов да му даде и нормални услови за растење. Сепак, околностите сакаа ова скромно семејство да остане без покрив над главата. Банката им ја одземала семејната куќа во Бајана Башта, а тие морале да се преселат во Ниш, каде што сега живеат како станари. Охрабрени од животната приказна на Александар и малиот Адам, соседите решиле да се обединат и да им помогнат на начин на кој можат.

-Кога се роди мојот Адам, мајка му го остави во породилиште. Оттогаш сам се грижам за него и сам се бо рам. Татко ми по чина, а мајка ми е тешко бол на, па немаме поддршка од семејството – ја започнува приказната Александар.
Како што вели, негова најголема желба е да „застане на нозе“, да се избо ри неговото дете да има нормален живот и да стане добар човек.
– Бор бата е многу тешка и без овие добри луѓе не знам што би направил. Мојот по коен татко имаше фабрика во Бајна Башта, подигна кредити и банките ни го земаа целиот имот.

И куќата во која живеевме јас и Адам беше одземена, па дојдов во Ниш да живеам. Имам мала регистрирана фарма, планирам да продавам локално овошје и зеленчук и локални производи.
Плаќам кирија за куќа и приватна градинка, затоа што не можам да го запишам во државна, а за викенди дадилка. Против мајката на Адам, која го оставила во породилиште, треба да се покрене судска постапка.
Треба да и се одземе родителското право, иако ги имам буквално сите права, имам решение од Центарот за социјална работа дека јас го презедов детето, дека се грижам за него, дека мајката не сакала по породувањето.

Не сум во контакт со неа, ништо не ја интересира, никогаш не се јавила овие 20 месеци да праша како и е детето, ниту пак и се јавиле родителите.
Сам го пресоблекувам, го бањам, го хранам, му давам голема љубов, љубовта и на таткото и на мајката. Работам многу, три месеци бев на тешка работа, берев малини и капини за да имам пари да почнам со мојот бизнис.
-Го именував Адам по Библијата, воден сум да бидам човек пред Бога и така сакам да го воспитам моето дете. Ги сака луѓето, постојано е насмеан, се буди со насмевка, објаснува таткото.
Сепак, Адам и Александар не се сами. Соседите и добродушните луѓе решија да се обединат и да им помогнат повторно да имаат безбеден покрив над главата.