Богохулство, апсолутно кршење на билатералниот протокол меѓу Бугарија и РСМ и невидена злоупотреба на историјата.
Така проф.д-р Пламен Павлов, предавач на Историскиот факултет на Универзитетот во Велико Трново „Св. Свети Кирил и Методиј“, ја коментираше веста дека Македонската православна црква го канонизирала како македонски светец, големиот бугарски преродбеник Кирил Пејчинович. Во објавата на чинот на Црквата, Пејчиновиќ е претставен како „македонски просветител“.
„Македонската православна црква долго време размислува за канонизацијата на Пејчиновиќ. Тоа не е невообичаено. РСМ на ист начин ги третира Гоце Делчев, Даме Груев, Цар Самуил и цела плеjaда наши заеднички народни херои. Во случајот со Кирил Пејчиновиќ , а и со Јоаким Кирчовски – бидејќи и тие се подготвуваат да го канонизираат и него – со овие наши рани преродбеници се случува токму истото непочитување на историјата, што наликува на чиста безобразност. Овие луѓе имале бугарска самосвест. Самиот Кирил Пејчиновиќ велел дека ” пишува на својот мил и најобичен бугарски јазик“ – секаде се појавувал како Бугарин и би било смешно да се тврди нешто друго“, вели проф.Павлов, јавува БГНЕС.
Канонизацијата на Пејчиновиќ денес е чиста кражба на историјата, категоричен е професорот: „Станува збор за нешто што е крајно непријатно: тоа е кражба на историјата, тоа е богохулен однос кон самите личности кои се предмет на канонизација“ .
Тука е виновна и Бугарската православна црква, смета историчарот. „Вината на нашата Црква е огромна. БПЦ беше повикана од мене и од други луѓе да ги канонизира таквите личности. За жал, и браќата Миладиновци можат да бидат прогласени за светци од Македонската црква – се надевам дека сум лош пророк, но немојте да се чудите, ако и двајцата браќа – маченици бидат прогласени за светци во Северна Македонија. Очигледно, нема никакви пречки за овој богохулен, грд однос кон нашата историја“, коментира проф. Павлов.
Ова е чин за осуда! Кога станува збор за христијанските вредности, нели христијанството точно вели „Не кради“ и „Не лажи“, прашува историчарот. „Тоа се основни Божји заповеди. На ист начин во нивните учебници за духовно образование го тргнаа зборот „бугарски“ и го заменија со „македонски“. Треба да се стави крај на ова безобразно однесување кон споменот на овие луѓе.Се прашувам како ли би се чувствувал Кирил Пејчинович кога некој би му рекол дека не е Бугарин, туку дури и дека е антибугарин“, прашува професорот. А постапките на Македонската црква ги оценува како прекршување на билатералниот договор меѓу Бугарија и РСМ.
Треба да има реакција и од БПЦ и од бугарската интелигенција, смета проф. Павлов. „Ова е и кршење на Договорот за добрососедство и пријателство – без оглед на сите лицемерни уверувања од Скопје; и на нивните обврски кон ЕУ. Гледаме како оваа антибугарска реторика по падот на ветото на Бугарија врз РСМ наместо да слабее, почнува да се засилува“, коментира историчарот.
