Adami i vogël u braktis nga nëna e tij pas lindjes, nuk ka njeri tjetër përveç babait të tij

Djali i mrekullueshëm Adam Petrovic, i cili është 20 muajsh, është lënë nga nëna e tij në maternitet. Babai i tij Aleksandi që në fillim i dha fëmijës gjithçka që kishte, duke u përpjekur t’i jepte atij kushte normale rritjeje përveç dashurisë prindërore. Megjithatë, rrethanat deshën që kjo familje modeste të mbetej e pastrehë. Banka ua mori shtëpinë familjare në Bajana Bashta dhe ata u detyruan të shpërngulen në Nish, ku tani jetojnë me qira. Të inkurajuar nga historia e jetës së Aleksandrit dhe Adamit të vogël, fqinjët vendosën të bashkohen dhe t’i ndihmojnë ata me çdo mënyrë që të munden.

– Kur lindi Adami im, nëna e tij e la në maternitet. Që atëherë unë jam kujdesur për të dhe kam luftuar vetë. Babai im vdiq, dhe nëna ime është e sëmurë rëndë, kështu që nuk kemi mbështetje nga familja – e fillon historinë Aleksandri.
Siç thotë ai, dëshira e tij më e madhe është të “qëndrojë në këmbë”, të luftojë që fëmija i tij të ketë një jetë normale dhe të bëhet njeri i mirë.
– Lufta është shumë e vështirë dhe pa këta njerëz të mirë nuk e di se çfarë do të bëja. Babai im i ndjerë kishte një fabrikë në Bajna Bashta, merrte kredi dhe bankat na morën gjithë pasurinë.

Dhe shtëpia ku banonim unë dhe Ademi u konfiskua, kështu që erdha në Nish të jetoj. Unë kam një fermë të vogël të regjistruar, kam në plan të shes fruta dhe perime vendase dhe produkte vendase.
Unë paguaj qiranë për një shtëpi dhe një kopsht privat, se nuk mund ta regjistroj në një shkollë shtetërore, dhe një dado në fundjavë. Ndaj nënës së Adamit, e cila e la në maternitet duhet të fillojë procedimi ligjor.
Duhet t’i hiqet e drejta prindërore, edhe pse fjalë për fjalë i kam të gjitha të drejtat, kam një vendim nga Qendra për punë sociale që e kam marrë fëmijën, që të kujdesem për të, që nëna nuk e ka dashur pas lindjes. .

Unë nuk jam në kontakt me të, nuk i intereson asgjë, nuk ka telefonuar kurrë në këto 20 muaj për të pyetur si është fëmija i saj, as prindërit e saj nuk e kanë telefonuar.
I ndërroj vetë rrobat, e laj, e ushqej, i jap dashuri të madhe, dashurinë edhe të babait edhe të nënës. Punoj shumë, tre muaj kam qenë në një punë të vështirë, kam mbledhur mjedra dhe manaferra për të pasur para për të filluar biznesin tim.
– E kam emëruar Adam sipas Biblës, jam udhëhequr të jem burrë para Zotit dhe kështu dua ta rris fëmijën tim. I do njerëzit, është gjithmonë i buzëqeshur, zgjohet me buzëqeshje, shpjegon babai.
Megjithatë, Adami dhe Aleksandri nuk janë vetëm. Fqinjët dhe njerëzit me natyrë të mirë vendosën të bashkohen dhe t’i ndihmojnë ata të kenë një çati të sigurt mbi kokën e tyre përsëri.